Na momento mori is het feest

Een rare dag vandaag. Gisteren herdachten we de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog, vandaag vieren we feest. De serene nagedachtenis gaat al snel over in feestgedruis en schrijnender kan het haast niet. De 7 gevallenen van 30 april op Koninginnedag te Apeldoorn vielen een langere herdenking ten deel. Tot op vandaag waren er ingetogen bevrijdingsfeestuitingen. Dus niet 1 dag of twee minuten stilte, nee vijf dagen lang. Momento mori, of gedenk de doden. De vraag is wie de echte doden zijn. Zijn het eerder niet eerder die niet weten wat ze nu eigenlijk gedenken? Welk verschil maken die 7 dode mensen met evenzoveel mensen die op de A6 door een ongeluk sterven? Schrijnend hoe de media de vreselijke beelden vertoonden via foto's en tv, iets wat ze bij een gewoon verkeersongeluk nooit zouden doen. Wat rechtvaardigt het eigenlijk dat nu wel te doen? Omdat het Koninginnedag was en het vorstenhuis erbij betrokken was? Schrijnend is ook, dat bij die 7 mensen niet de dader begrepen is. Dat is een aparte dode die niet herdacht wordt. In toespraken hoor je ook alleen over 'onze gedachten gaan uit naar de slachtoffers en hun familie en nabestaanden'. Maar over de dader geen woord, noch over diens verscheurde familie waar minstens evenveel compassie voor betoond zou moeten worden. Tenminste als de sprekers en toehoorders menselijk en vergevinggezind zouden zijn. Eender is het gesteld met gesneuvelde Duitse soldaten die ook 'doodgenegeerd' worden bij herdenkingen. Zij zijn ook die 'aparte doden' die je gewoon niet herdenkt en waar Oud-verzetstrijders zich sterk voor maken. Is het in feite dan nog steeds oorlog in de mensenharten? Als je de doden verdeelt in schuldigen en onschuldigen, Duitsers en Geallieerden zonder het krankzinnige regeringssysteem te noemen als ware schuldige, is het inderdaad nog steeds oorlog. Daarom heb ik nimmer meegedaan aan een dodenherdenking op 4 mei noch aan het feestgedruis op 5 mei. De soldaten van weleer wisten tenminste waarvoor ze vochten en stierven. Als mensen niet meer in hun hart weten wie ze gedenken en feestvieren omdat ze ooit bevrijd zijn...zijn ze in feite nog gevangene met oorlog in hun hart. Momento Mori, gedenk de doden. De doden beseffen niets meer, maar veel levenden ook niet door onwetendheid...

Hans' eerste Blogbericht

Hier ziet u Hans, Fries en Leeuwarder van geboorte. Ik leed aan dyslexie en discalcu, dus taal- en rekenslechtziende. Omdat ik denk in plaatjes/filmpjes, probeer ik beeldend te schrijven. Dat deed ik al sinds de Lagere school en ben dat blijven doen. Mijn diepste wens is nog eens het onbeschrijvelijke te beschrijven, het onnoembare woorden te geven. Het onzichtbare, onbestaanbare tot Wezen en gestalte te brengen. 'Over mij' gaat het in feite over, 'Me, Myself and I' de drieënigheid in ons en wie de belangrijkste is toont de wereld ons in alle mensen. Ik dank God voor de dag dat ik niet meer hoef te werken. Gevrijwaard van een belasting die vele mensen zwaar op de geest drukt Dat ze niet aan hun diepere Wezen toe komen om tot volheid te brengen. Daarom probeer ik mensen die daardoor psychisch belast zijn met Kennis, en in woord en daad terzijde te staan.

Eindelijk is het dan zover. Mijn eerste Blogbericht ziet het levenslicht op 4 en 5 mei. Het was als een moeilijke bevalling om ineens weer in de publiciteit te treden, als een soort wedergeboorte. Want ooit als redacteur en veelschrijver voor allerlei krantjes en bladen, kan ik nu onbevangen mijn Liwadder Mijmeringen verwoorden. Als nonconformist, onorthodox en 'opruier' bekend staand, zal ik ook nu geen blad voor de mond nemen. Dus beste lezer, van mij komt het zout in de pap, de ferme tik op vingers, schouderklopjes, maar vooral hypocrisie aan de kaak stellen heeft mijn voorkeur. Favoriet is ons onvolprezen Leeuwarder Gemeentebestuur dat bij de gratie van onwetende kiezers allerlei vreemde vogels op het pluche doet belanden die nog onwetender lijken te zijn. Daardoor wordt door pro- en contrakrachten de vaart der volkeren in Leeuwarden tezeer afgeremd met de belastingen op vol gas natuurlijk, contraproductief uiteraard. Nee, ik lig niet al mijmerend op een mooie meidag in het hooi met een strootje tussen de lippen de Leeuwarder zegeningen te tellen. Nochthans zal ik proberen innerlijkheden (spiritueel) en uiterlijkheden confronteren of constructief proberen samen te brengen tot iets moois. Helpt vandaag de dag een venijnige pen (toets) tegen banale botheid die velen tot wanhoop brengen? Zal ik dus maar niet schromen gewag te maken van de Kennis der Wijsbegeerte, dus wat de ouden al zeiden en schreven? Dit als tegenhanger op onwetendheid die alom om zich heengrijpt als een volksplaag en allerlei aso-gedragingen in de hand werkt. Nee dan Jezus, die zei het heel raak toen hij eens voor Jeruzalem stond op een berg en uitriep, 'God, mijn God ontferm u over ons, want mijn volk gaat tenonder aan Onwetendheid'. Misschien mag mijn Blog tot heil van velen strekken als je weet dat heil heel betekent...Heelheid voor het innerlijke in de mens tot in het uiterlijke van Leeuwarden....